الکتروریسی آلژینات: چالش ها و راه حل ها

امروزه روش الکتروریسی برای ساخت نانوالیاف پلیمری، به‌دلیل سادگی، کارآمدی و قابلیت تشکیل الیاف همگن در اندازه‌های نانومتری، بسیار مورد توجه قرارگرفته است. با وجود این، الکتروریسی پلیمرهای طبیعی از جمله پروتئین‌ها و پلی‌ساکاریدهای مختلف به‌دلایل متعدد مانند نبود حلال مناسب، گرانروی زیاد یا تشکیل محلول‌های پلی‌الکترولیت در برخی موارد، با مشکلاتی همراه است. در بین پلیمرهای طبیعی، آلژینات با توجه به منبع نامحدود گیاهی، شباهت ساختاری و شیمیایی به ماتریس خارج سلولی و دارابودن ویژگی‌های زیست‌سازگاری و زیست‌تخریب‌پذیری، بسیار مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. آلژینات قابلیت زیادی برای استفاده در کاربردهای مختلف، به‌ویژه کاربردهای پزشکی، مهندسی بافت، دارورسانی و تولید زخم‌پوش دارد. با وجود مطالعات گسترده در زمینه تولید نانوالیاف آلژینات، تا به امروز ارائه روش کارآمد و مؤثری برای دست‌یابی به نانوالیاف آلژینات با درصد خلوص زیاد، با موفقیت بسیاری همراه نبوده است. با بررسی مراجع و گزارش‌های موجود می‌توان گفت، بخشی از این مشکل به‌دلیل نبود گزارش پایه و جامع با هدف بررسی مطالعات انجام‌ شده و نیز روش‌های به‌کار گرفته‌شده در این زمینه است. در این راستا هدف از این مقاله مروری، بررسی چالش‌ها و مشکلات موجود در فرایند الکتروریسی آلژینات، روش‌های به‌کارگرفته شده برای حل آن‌ها و نقاط ضعف و قوت هر یک از روش‌های یادشده برای انجام پژوهش‌های موفق‌تر و هدفمندتر در این زمینه است.